Utrata zatrudnienia pociąga za sobą bardzo niekorzystne skutki dla sytuacji życiowej pracownika, który zwykle traci w ten sposób główne źródło utrzymania. Nie ulega bowiem wątpliwość, iż taką właśnie rolę pełni wynagrodzenie za pracę. Z tego chociażby powodu wynika obowiązek wypłacania wynagrodzenia co miesiąc, jaki na pracodawcę nakładają przepisy kodeksu pracy.
Przepisy prawa pracy przewidują w pewnych przypadkach szczególne świadczenia na rzecz pracownika, których wypłacenie przez pracodawcę pozwala zabezpieczyć środki utrzymania dla pracownika na czas poszukiwania nowego miejsca pracy.
W myśl regulacji zawartych w ustawie z dnia 13 marca 2003 roku o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników uprawnienie do odprawy pieniężnej powstaje po stronie pracownika w razie przeprowadzenia przez pracodawcę zwolnienia grupowego. Zwolnienie grupowe ma miejsce, gdy pracodawca zatrudniający co najmniej dwudziestu pracowników w okresie nieprzekraczającym trzydziestu dni rozwiąże stosunek pracy z określoną grupą pracowników w drodze wypowiedzenia bądź za porozumieniem stron z przyczyn niedotyczących pracowników. Jeżeli pracodawca poniżej stu pracowników, zwolnienie grupowe wymaga rozwiązania stosunku pracy z co najmniej dziesięcioma pracownikami. Jeżeli zatrudnionych jest od stu do dwustu dziewięćdziesięciu dziewięciu pracowników – zwolnienie musi obejmować trzydzieści procent zatrudnionych, jeżeli liczba ta wynosi trzysta lub więcej, grupa ta musi obejmować trzydziestu pracowników.
Z uprawnień wynikających z ustawy może też skorzystać pracownik, z którym rozwiązano stosunek pracy z przyczyn którego go nie dotyczą, nawet jeżeli zwolnienie nie ma charakteru grupowego – o ile pracodawca zatrudnia co najmniej dwudziestu pracowników.
Pracownikowi, który został zwolniony z przyczyn, które go nie dotyczą, przysługuje odprawa w kwocie od jednomiesięcznego do trzymiesięcznego wynagrodzenia, w zależności od tego, jak długo pracował u określonego pracodawcy. Warunkiem nabycia tego uprawnienia jest rozwiązanie stosunku pracy jedynie z przyczyn niedotyczących pracownika. Ma to szczególne znaczenie w przypadku, gdy zwolniony jest jeden tylko pracownik. Należy zadbać o to, by w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawarte było precyzyjne określenie przyczyn wypowiedzenia określonych w taki sposób, by nie budziło wątpliwości, iż nie dotyczą one pracownika. Na ogół do takich przyczyn należą likwidacja miejsca pracy czy upadłość pracodawcy bądź też zmiany organizacyjne w zakładzie pracy.
Mój były szef chciał zlikwidować moje stanowisko, ale wręczył mi wypowiedzenie, w którym była mowa o braku zaangażowania w pracę z mojej strony. Oczywiście, zawsze się bardzo angażowałem, a szef po prostu kłamał w tym piśmie. Zwróciłem się o pomoc do Kancelarii Adw. Chróścielewskiego. Prawnicy z jego Kancelarii reprezentowali mnie przed sądem, gdzie doprowadzili do tego, że sąd uznał, że zwolniony zostałem z przyczyn, które mnie nie dotyczyły, i przyznał mi odprawę. Jestem bardzo zadowolony z działań Kancelarii.
Wypowiedziano mi umowę o pracę z przyczyn, które mnie nie dotyczyły – zlikwidowano moje stanowisko pracy. Po zakończeniu okresu wypowiedzenia zwróciłam się do byłego pracodawcy o odprawę. Odmówiono mi wypłacenia odprawy, argumentując, że zwolnienie nie miało charakteru grupowego. Zgłosiłam się Kancelarii Chróścielewska & Chróścielewski. Prawnicy z Kancelarii wystąpili do sądu o odprawę i wywalczyli ją dla mnie. Jestem bardzo zadowolona ze współpracy z Kancelarią.